151 - Amputatie

Ik heb een paar van mijn schatten verkocht. Eigenlijk voor het eerst sinds ik boeken verzamel heb ik boeken verkocht die daadwerkelijk onderdeel uitmaakten van mijn verzameling.

Natuurlijk heb ik al eerder boeken verkocht. Wat heet: een deel van mijn collectie is gefinancierd door boeken die ik van anderen kreeg, sorteerde en vervolgens naar De Slegte en collega's bracht. Om nog maar te zwijgen van al die boeken die ik via Marktplaats van de hand heb gedaan.

Maar dat was anders: het ging om boeken waar ik niet of nauwelijks een emotionele band mee hand en waarvan ik wist dat ze een nuttig doel dienden: het welzijn en de groei van mijn verzameling.

In dit geval ging het echter anders. Ik had in de afgelopen periode, onder andere via Bubb Kuyper, zoveel mooie dingen ingeslagen (zie enkele posts over die aankopen hier, hier en hier) dat ik ver over mijn budget heen was gegaan. En om dat weer te neutraliseren moest ik op één of andere manier geld vinden.

In de jaren die achter mij liggen heb ik veel spullen die ik nog van vroeger had verkocht, om deze om te zetten in papier. Ik heb bijvoorbeeld stapels vinyl singles verkocht aan jukeboxeigenaren, een bijzondere stapel Italo disco maxisingles vond zijn weg naar onvermoede liefhebbers van deze muziek en tal van andere spullen vonden hun weg. Ik heb veel te danken aan Marktplaats!

Maar deze spullen waren nu op, de zolder was leeg, en bovendien brachten ze niet zo heel veel op. Kortom: er moest gesneden worden in mijn collectie.

Met pijn in het hart heb ik een selectie gemaakt van boeken die misschien niet tot de kern van mijn verzameling hoorden, maar wel enige waarde zouden hebben. Een paar bibliofiele uitgaven, stapeltje eerste drukken, al met al een mooie catalogus vond ik zelf. En daarna begon het shoppen bij antiquariaten: wie wil het hebben en voor welke prijs.

De reacties vielen mij niet tegen, maar de verschillen in prijs wel. Tussen het ene en het andere antiquariaat bestond een verschil van 50% (!!!) in de geboden prijs. Het loont dus om te investeren in het benaderen van antiquariaten. De antiquaren bepaalden hun prijs op basis van de verwachte doorlooptijd en de behoefte van hun klantenkring. Het argument wat ik hoorde was dat hoe sneller een boek wordt verkocht, hoe hoger de opbrengst. Een vrij logische redenatie, eigenlijk. En dat vermoedde ik al, vandaar dat ik vooral wat genummerde exemplaren en ander zeldzaam maar mainstream spul had gepakt.

En zo kwam de dag dat ik naar de hoogste bieder, Aioloz in Leiden, ging, met mijn tasje boeken. Aioloz, de plek waar ik in het verleden zoveel moois heb gekocht ging nu mijn boeken verhandelen. Ik ging iets doen wat ik diep in mijn hart niet wilde maar wel nodig was. En toen ik mijn boeken had afgegeven en het geld had gekregen voelde ik mij leeg, beroerd en op één of andere manier erg ongelukkig.

De eigenaar zag waarschijnlijk dat ik niet zo blij was, want hij drukte mij twee kaartjes voor de beurs in de Hooglandse Kerk in Leiden in de hand. Daar ben ik niet heengegaan, uit bezorgdheid dat ik net als de Engelse verzamelaar Meadow (waar ik hier over schreef) mijn eigen bezit zou terugkopen.

Ik hield dapper voor ogen dat ik in plaats van de stapel boeken die nu bij Aioloz was, thuis een rijke collectie nieuwe schatten had die daarvoor in de plaats was gekomen en die - eerlijk is eerlijk - meer tot de kern van mijn verzameling behoorden dan de boeken die ik had verkocht. Dat moest het dan maar waard zijn.

Maar de echte klap kwam pas toen in het eerstvolgende nieuwsbericht van Aioloz dat ik per mail ontving mijn eigen boeken stonden. Ik heb de mail door een ander laten verwijderen.