16 maart, 2012

202 - Het testament van Komrij

Vandaag was Gerrit Komrij voor een lezing in Den Haag en natuurlijk moest ik daarbij zijn. Elke boekenliefhebber moet zijn boek Verzonken boeken kennen. Elke poëzieliefhebber (en niet-poëzieliefhebber) moet zijn verzamelingen Nederlandse poëzie in de kast hebben staan. En anders wel een bundeling vlijmscherpe essays, zoals Heremijntijd. Kortom, Komrij is een fenomeen en vandaag was hij in Den Haag, bij boekhandel Paagman.

Ik was nog nooit in dit filiaal van Paagman geweest. Ten onrechte, want wát een fantastische winkel is dat. Even reclame maken: spoed u naar de Frederik Hendriklaan en geniet van deze prachtige boekenwinkel.

Hoe dan ook, daar was Komrij. En hij las een stuk voor uit zijn nieuwe boek De loopjongen. Maar daarvoor gaf hij een inleiding waarin hij ingaan op de babyboomgeneratie waar hij zelf toebehoort en een schets gaf van een aantal hedendaagse ontwikkelingen in de samenleving. Een kort stukje daaruit:
Daarna gaf hij een inleiding op het boek. Hij vertelde dat het hoofdpersonage (Arend) gebaseerd was op een bestaand iemand waarvan hij het begin en het einde kende. Het middenstuk van het verhaal is fictie. Zijn weergave van de generaties in de jaren '70 en '80 in het boek is voor Komrij echter zo belangrijk dat hij het zijn testament noemt.

In een gesprekje bij het signeren zei hij dat hij met ijzeren logica heeft willen weergeven hoe iemand vanuit een idyllische, typische jaren-'50 situatie verzeild heeft kunnen raken in een smerige guerilla-omgeving. Daarmee wil hij die generatie een spiegel voorhouden. Ik was trouwens wat beschroomd omdat ik weer een tas vol boeken bij mij had om te laten signeren. Maar in dit geval kwam het goed uit, zo hadden we meer tijd om over zijn nieuwe boek te praten.

Komrij heeft een mooie voorleesstem waar je graag langer naar wil luisteren. Hij las een passage voor uit het begin, omdat hij de aanwezigen bij de lezing niet wilde confronteren met het gruwelijke einde van het boek. Maar als Komrij, schrijver van een gigantisch oeuvre, zelf zegt dat dit zijn testament is dat hij in alle beknoptheid heeft willen weergeven, dan fascineert mij dat. Overigens benadrukte hij nog even dat hij compactheid een belangrijke kwaliteit vindt. Daarin verandert hij niet. In de bundel Heremijntijd uit 1978 schrijft hij "'n oefening in schrijfeconomie". Daaruit blijkt zijn afkeer van wijdlopigheid: een tekst van anderhalve pagina brengt hij uiteindelijk in 8 stappen terug naar de essentie: Nacht. Kantoor. Telefoongerinkel.

Drie woorden met veel betekenis. De loopjongen telt 159 bladzijden. Als elk woord daarin volgens hetzelfde principe is opgeschreven, wordt er veel gezegd. Snel lezen dit boek!

06 maart, 2012

201 - Boeken in het nieuws

Terwijl ik tijdens een saaie vergadering de nieuwe berichten op AD.nl zat te checken, zag ik dat er twee interessante berichten werden gepost.

De eerste had betrekking op een onderwerp waar ik onlangs over schreef: teruggevonden boeken. Dit keer is het boek niet gevonden door langdurig speuren in stoffige archieven of het forceren van langdurig dichtgeroeste ladenkasten, maar door het geduldig scrollen langs alle boeken van een auteur op de onvolprezen website boekwinkeltjes.nl. Een onbekende novelle van Cornelis Bastiaan Vaandrager dook op die manier op en kwam in het bezit van Karel ten Haaf, "hogelijk gewaardeerd – vooral door zichzelf – als prozaïst" zo schrijft hij in zijn blogbiografie.
Ondanks dat het nieuws vandaag door toedoen van de uitgeverij in alle media verscheen, is de vondst niet van de laatste tijd. Op het literaire weblog Tzum werd al op 18 augustus 2011 verslag gedaan van de vondst van het manuscript en een mooie beschrijving van de aankoop ervan.

Ik moet bekennen dat ik zelf ook wel eens bij tijd en wijle langs álle boeken van mijn geliefde schrijvers scroll op boekwinkeltjes.nl. Gewoon om te zien of er een uitgave tussenzit die ik nog niet ken, een of andere in kleine oplage verschenen roofdruk of een speciale editie. Maar zoiets bijzonders als dit manuscript is mij nog niet geworden, al was ik erg blij met twee via boekwinkeltjes gescoorde zeldzame titels van Hugo Brandt Corstius à €1 per stuk (zie hier en daar).

Het tweede bericht waar mijn oog op viel was die van de Duitse ambtenaar die tienduizenden boeken bleek te hebben gestolen. Nu is het stelen van boeken helaas niet zo zeldzaam, en het stelen van zeldzame boeken al helemaal niet. Of het nu om Harry Potter gaat of om Galileo's Sidereus Nuncius (samen met nog een paar boeken ter waarde van in totaal € 2 miljoen: William Jacques), je kan er kranten over vol schrijven. Of boeken natuurlijk: Owen Gingerich schrijft in zijn boek The book nobody read over Copernicus' De Revolutionibus onder meer over diefstal van exemplaren van dit zeldzame boek om ze vervolgens via veilingen te verkopen. Of neem Allison Hoover Bartlett met haar boek The man who loved books too much.

Dus het was niet zozeer mijn verbazing over de diefstal. Maar vooral de tekst van het bericht. In het oorspronkelijke bericht stond: "Een Duitse wetenschapper blijkt een halve bibliotheek bij elkaar te hebben gestolen. In zijn huis heeft de politie ongeveer 24.000 waardevolle boeken gevonden." Kortom: 24.000 boeken wordt beschouwd als een halve bibliotheek. Oftewel: een hele bibliotheek bestaat uit ongeveer 50.000 boeken.

Ik dacht dat ik best een aardig boekenbezit had... Maar ik blijk toch nog maar 1/25e bibliotheek bij elkaar gekocht en gekregen te hebben.

Ik heb een nieuw doel! Op naar een hele bibliotheek van 50.000 boeken!

01 maart, 2012

200 - In de prijzen

Het kan bijna geen toeval zijn. Nadat ik mijn 199e bericht op dit blog tikte, werd ik verrast met de mededeling dat ik een heuse award had gekregen: de Liebster Blog Award. En daar kan ik in mijn jubileumbericht - het 200e op dit blog - aandacht aan besteden. Ik was ooit al zeer gevleid dat ik door Boekenliefhebber onder "de grote drie" werd geschaard, en nu dit weer. Wat een weelde!









Misschien niet hetzelfde als de Bloggies, de Weblog Awards of  de BBAW maar ik ben toch zeer gevleid. Ik kreeg 'm van collega blogger Silvia van het weblog Boeken Blogger (en al de rest). Check Silvia: http://deboekenblogger.blogspot.com

Er zitten wat regels aan deze award.
De regels

* Zet de Award op jouw blog.
* Vermeld de gever van de Award met link.
* Geef de Award door aan 5 bloggers (met minder dan 200 volgers) door hun naam + blog met link te vermelden. 
Ik geef de Award door aan de volgende collega bloggers (in willekeurige volgorde) die ik graag lees. Ik weet niet zeker of ze allemaal minder dan 200 volgers hebben (eigenlijk reken ik er gelet op de kwaliteit van hun blog op dat ze er ver boven zitten, maar dat vind ik van mijzelf soms ook en toch bereik ik dat aantal bij lange niet, vandaar). Welaan, voor de draad ermee:
...krijgen van mij een Award. Veel plezier ermee, en zet 'm op een mooie plek en stof 'm regelmatig af!