April is een wat slappe boekenmaand geworden. Dat heeft verschillende redenen: mijn boeken zijn na mijn verhuizing nog steeds niet uitgepakt, door het klussen in het nieuwe huis heb ik geen gelegenheid gehad voor het doen van aankopen en het was bovendien ook veel te warm. Behalve de maandelijkse uitgave van Literaire Juweeltjes (ik kom toch elke dag langs een Brunavestiging) is het dus redelijk mager gebleven.
Dat wil zeggen: er kwam goed nieuws uit Parijs. Zoals ik in een eerder bericht schreef, heb ik tijdens een signeersessie de toezegging van Adriaan van Dis gekregen dat hij een exemplaar van Een nieuwe politiek naar mij zou opsturen. Bovendien liet hij weten dat onlangs Onzichtbare stranden was verschenen, een bibliofiele uitgave samen met Pieter Bijwaard. Die moest ik hebben natuurlijk.
Van Dis is inmiddels zijn toezegging nagekomen: een paar dagen al na de Haagse signeersessie ontving ik een envelop uit Parijs. In die envelop mijn langverwachte exemplaar van Een nieuwe politiek, gesigneerd en voorzien van een briefje: "voor uw verzameling". Een dag later plofte Onzichtbare stranden in mijn brievenbus. Nou ja, plofte: het boek is van zodanige omvang dat het niet door de brievenbus past. Daarnaast laat ik een boek van 145 euro liever niet ploffen. Ik neem het voorzichtig in ontvangst en leg het dan zorgvuldig op een veilige plek.
Ik heb het bij herhaling gezegd, maar volgens mij heb ik nu écht alles van Van Dis in huis (hoewel ik dat ten onrecte al eerder dacht, zie hier mijn lotgevallen: deel 1, 2 en 3). Wie meent dat ik nog titels mis, wordt verzocht zich te melden.
Omdat ik zo blij was met beide titels heb ik Van Dis een briefje gestuurd om hem te bedanken (voor de gesigneerde versie van Een nieuwe politiek) en te feliciteren (met de fraaie uitgave van Onzichtbare stranden). Ik heb een boek van eigen makelij bijgevoegd, met opdracht natuurlijk. Want als ik een gesigneerde Van Dis krijg, heeft hij recht op een gesigneerde Sneuper. Als reactie daarop kreeg ik een buitengewoon vriendelijk kaartje uit Parijs. Van Dis beloofde mijn boek te zullen lezen.
Zo kreeg een slappe aprilmaand toch nog een feestelijk tintje. Ik durf de stelling aan dat Van Dis behoort tot de meest vriendelijke en toegankelijke auteurs die er zijn. Ik blijf hem volgen, ook bijvoorbeeld in Buitenhof van 6 mei 2007 waar hij over de Franse verkiezingen vertelt.
Inmiddels zijn de eerste verhuisdozen uitgepakt dus ik heb goede moed dat mei weer een boekiger maand wordt dan april.
Dat wil zeggen: er kwam goed nieuws uit Parijs. Zoals ik in een eerder bericht schreef, heb ik tijdens een signeersessie de toezegging van Adriaan van Dis gekregen dat hij een exemplaar van Een nieuwe politiek naar mij zou opsturen. Bovendien liet hij weten dat onlangs Onzichtbare stranden was verschenen, een bibliofiele uitgave samen met Pieter Bijwaard. Die moest ik hebben natuurlijk.
Van Dis is inmiddels zijn toezegging nagekomen: een paar dagen al na de Haagse signeersessie ontving ik een envelop uit Parijs. In die envelop mijn langverwachte exemplaar van Een nieuwe politiek, gesigneerd en voorzien van een briefje: "voor uw verzameling". Een dag later plofte Onzichtbare stranden in mijn brievenbus. Nou ja, plofte: het boek is van zodanige omvang dat het niet door de brievenbus past. Daarnaast laat ik een boek van 145 euro liever niet ploffen. Ik neem het voorzichtig in ontvangst en leg het dan zorgvuldig op een veilige plek.
Ik heb het bij herhaling gezegd, maar volgens mij heb ik nu écht alles van Van Dis in huis (hoewel ik dat ten onrecte al eerder dacht, zie hier mijn lotgevallen: deel 1, 2 en 3). Wie meent dat ik nog titels mis, wordt verzocht zich te melden.
Omdat ik zo blij was met beide titels heb ik Van Dis een briefje gestuurd om hem te bedanken (voor de gesigneerde versie van Een nieuwe politiek) en te feliciteren (met de fraaie uitgave van Onzichtbare stranden). Ik heb een boek van eigen makelij bijgevoegd, met opdracht natuurlijk. Want als ik een gesigneerde Van Dis krijg, heeft hij recht op een gesigneerde Sneuper. Als reactie daarop kreeg ik een buitengewoon vriendelijk kaartje uit Parijs. Van Dis beloofde mijn boek te zullen lezen.
Zo kreeg een slappe aprilmaand toch nog een feestelijk tintje. Ik durf de stelling aan dat Van Dis behoort tot de meest vriendelijke en toegankelijke auteurs die er zijn. Ik blijf hem volgen, ook bijvoorbeeld in Buitenhof van 6 mei 2007 waar hij over de Franse verkiezingen vertelt.
Inmiddels zijn de eerste verhuisdozen uitgepakt dus ik heb goede moed dat mei weer een boekiger maand wordt dan april.
2 opmerkingen:
"Ik heb een boek van eigen makelij bijgevoegd"
Gaat het over boeken? En zoja, hoe kan ik het bemachtigen?
Groet,
Bibliofilos
@bibliofilos
Ja, het gaat over boeken. Maar ik kan niet zeggen wat de titel is, want dan zou ik mijn pseudoniem prijsgeven :-(
Maar één troost: het was een speciale uitgave van een bepaalde uitgever die niet in de handel werd gebracht. En die ook nergens te krijgen is: ik zoek al enige tijd reserve-exemplaren want die ik zelf had gekregen zijn op.
Ik zal aan je denken zodra ik weer een voorraadje heb.
Een reactie posten