241 - Welkom Piet Calis en Ralf Mohren

Tot mijn niet geringe verbazing wordt dit blog nog wel eens gelezen door anderen dan mijzelf. Lezers die net als ik van boeken houden, lezers die van verzamelen houden of mensen die niet zo heel goed kunnen googlen en per ongeluk op mijn weblog komen. Sinds afgelopen zaterdag prijs ik mij gelukkig dat ik twee lezers heb die echt kunnen schrijven en waartussen voor zover ik weet geen enkel ander verband bestaat dan dat ze op een zaterdagmiddag samen met anderen in de tuin van het pand van uitgeverij Meulenhoff aan de Herengracht in Amsterdam stonden.

Het zat zo. Op een goede dag kreeg ik een mail van uitgeverij Meulenhoff met daarin de aankondiging van een blogevent, "een inspirerend event exclusief voor boekenbloggers". Aangezien het leven van een boekenblogger betrekkelijk saai is en ik ook wel eens wat van mijn soortgenoten wilde zien, heb ik mij ingeschreven. Op het programma stonden verschillende activiteiten, maar de nauwkeurige kijker had natuurlijk ook al opgemerkt dat in het hoekje van de uitnodiging een goodiebag staat afgedrukt. Aangezien Meulenhoff een mooi literair fonds heeft wekte dat, in combinatie met de mogelijkheid om weer eens heerlijk naar Amsterdam te gaan, eveneens mijn belangstelling.

En zo kwam het dat ik even voor twee uur aansluit in een lange rij voor het pand van Meulenhoff, waarna we eenmaal binnen ons konden inschrijven. Er stonden twee tafels met boeken klaar - dat was vast onderdeel van de goodiebag vermoedde ik, en ik liet alvast mijn ogen over de titels gaan om een keuze te kunnen maken: ik zag spannende boeken, romantische boeken en gelukkig ook wat literaire werken, waaronder het boek van Piet Calis over het leven van Vondel.

In de rij stonden opvallend veel vrouwen. Van de ongeveer 60 aanwezigen schat ik dat er ongeveer 50-55 vrouw waren. En tot mijn verbazing ook nog heel erg jong. Niet dat jonge mensen niet lezen (gelukkig wel!) maar ik vroeg mij af wat hun boekenbloghistorie was.

(c) http://www.hendrik-jandewit.nl/2014/06/ontwapenend/

Niet al te lang daarna werd ik vergast op een boekenclubbijeenkomst over het boek Tijgers in de nacht van Fiona McFarlane, geleid door de Meulenhoff uitgeefster Maaike le Noble die ook het boek had aangekocht. Het was interessant te horen welke afwegingen waren gemaakt om het boek uit te geven en hoe gekozen werd voor o.a. het omslag. Tijdens het introductierondje van de groep bleek al snel wat het profiel van de aanwezigen was. Diverse boekenbloggers waren rond de 20, sommigen blogden pas een half jaar. Een enkeling blogde al een jaar of twee. Ik voelde me erg senior toen ik moest bekennen dat mijn blog dit jaar tien jaar bestaat.

Na een workshop recensieschrijven van Marieke Groen was het tijd voor de boekenbloggersborrel in de tuin van Meulenhoff. En daar stonden aan tafeltjes diverse auteurs op de bloggers te wachten. Onder hen was tot mijn grote verrassing Piet Calis, een icoon van de literatuur en zomaar op een toevallige zaterdagmiddag in Amsterdam te spreken. Piet Calis, inmiddels 78 jaar oud, vertelde dat hij tegenwoordig de oudste op het boekenbal is en daarom de dans mag openen. Ook vertelde hij met veel plezier hoe zijn schoolboeken voor literatuuronderwijs zo goed verkochten, dat hij vervolgens genoeg inkomen had om boeken te kunnen schrijven die hem echt interesseerden maar die niet zouden verkopen. Eén ervan - die volgens mij behoorlijk verkoopt - lag op tafel: zijn biografie van Vondel. Ik herinnerde mij dat ik die ook bij de ingang van Meulenhoff had zien liggen, in een klein stapeltje. Ineens was ik bezorgd dat andere boekenbloggers dat boek voor mijn neus zouden wegkapen, dus voor de zekerheid ging ik ondertussen het boek halen, om ter plekke een handtekening van Piet Calis te krijgen.

En dat lukte. Met veel plezier signeerde Calis het boek en de zaterdag bij Meulenhoff werd nog veel zonniger dan hij al was: in mijn goodiebag zat in elk geval een door Piet Calis gesigneerde biografie van Vondel: hoeveel weelde kan een mens verdragen? En wat is Calis een aardige man: vriendelijk, belangstellend en alle tijd nemend voor een gesprekje met de aanwezigen.

Een tafeltje verder liep ik Ralf Mohren tegen het lijf. Hij vertelde over zijn debuutroman Tonic die in januari 2015 verschijnt. Het verhaal van een alchoholverslaving en wat dat doet, en hoe je er weer van afkomt. Nadat we een aantal titels van alcoholische romans uitgewisseld hadden, vroeg ik naar de titel van zijn boek. Volgens Mohren is tonic een geliefd drankje onder ex-alcoholisten. Als eenmaal helder is dat er niet meer gedronken kan worden, wacht een leven van frisdrank. En op een gegeven moment komt de Spa rood je oren uit, dan blijkt Tonic een drankje te zijn met nog iets van een bite. Vanaf nu zal ik Tonicdrinkers niet meer op dezelfde manier bekijken...

Zowel Piet Calis als Ralf Mohren schreven mijn blogadres over dat op mijn badge stond, met de belofte mijn blog te lezen. Als zij dat dezelfde dag hebben gedaan, hebben ze dit bericht gemist. Maar zo niet, dan heet ik ze bij deze van harte welkom op dit blog. Een debuterend romancier met hopelijk een grote toekomst en de gelauwerde Piet Calis als lezers op mijn blog. Een sneuper kan het slechter treffen.

En o ja, er mochten drie boeken in de goodiebag. Naast Calis' Vondel verdwenen dan ook Rayuela van Julio Cortázar en De opkomst en ondergang van grootmachten van Tom Rachman erin. Deze laatste mededeling dient geen ander doel dan u allen stikjaloers te maken. Laat ik afsluiten met de hoop dat vele uitgeverijen het voorbeeld van Meulenhoff zullen volgen. Ik ben wel in voor een middagje verrassingen!