233 - Het einde van een verzameling

Columniste Leonie Breebaart van Trouw schreef een mooi maar verontrustend stuk over de bibliotheek van haar ouders die zij uiteindelijk moest opruimen. Onder te titel "Wat te doen met overtollige boeken" schrijft zij een paar rake noties. Ik ben hopelijk pas op de helft van mijn leven - of minder - maar er komt een dag dat mijn kinderen zich in dezelfde positie bevinden: zij moeten aan de slag met mijn boekenverzameling. Onlangs vroeg mijn teerbeminde of 2500 boeken niet genoeg waren onderhand. Toen ik haar opgewekt meldde bij mijn pensionering op minstens 6000 te willen zitten, trok zij enigszins bleek weg. De kinderen trouwens ook - want zij moeten op een dag alles sorteren en naar buiten dragen.

Dit soort gedachten hoort misschien bij het einde van het jaar. Ik ontdekte dat ik vijf jaar geleden dezelfde overpeinzing had, in dit stukje. Toen naar aanleiding van dit stukje. Kortom: het is een onderwerp dat iedereen bekend voor zal komen schat ik in.

Breebaart schrijft onder meer "Altijd heb ik de boeken van mijn ouders beschouwd als een kostbare erfenis. Immaterieel of materieel, daar dacht ik niet zo over na." Maar de harde realiteit is dat niemand op de boeken zit te wachten. Zelfs de kringloopwinkel niet meer. In feite is de enige waarde de emotionele waarde die overblijft. Rond de kerst verleidt dit Breebaart tot een parallel met het sprookje over de zwavelstokjes: "Handel zit er niet meer in, maar ze verspreiden tenminste een rijkdom aan beelden, ideeën, fantasieën, waardoor je de crisis even vergeet."

Maar dit kerstsprookje heeft een mooi einde. Want na de afwijzing van haar ouders' boeken in de kringloopwinkel vond zij een setje essays van Renate Rubinstein die ze mee naar huis nam: "Niemand in die winkel had kennelijk door hoeveel die boeken eigenlijk waard waren".

En zo is het. Want wat is de echte waarde van boeken? Velen vragen zich dat af.* Blogger houdt bij welke van mijn posts het meest gelezen worden. Steevast is dat mijn post uit februari 2009 met de titel "wat zijn waardevolle boeken". Mijn conclusie was toen al dat het 'm niet zit in het prijskaartje, maar in de inhoud van het boek. Het is net als met Kerst zelf. Ik word eigenlijk wel opgewekt van deze kerstgedachte. Het is de gedachte die telt - zelfs als het een zeldzame bibliofiele uitgave is.

*Voor wie nu toch een zinvolle uiteenzetting over de waarde van boeken wil, verwijs ik graag naar Perkamentus die dit thema overzichtelijk uiteenzet.