193 - R.I.P. Hella Haasse

Dat is wel bizar: op de dag dat ik een boekje van haar koop overlijdt Hella Haasse. Ik suggereer geen causaal verband of zoiets, maar toch voelt het wat apart.
Ook nog apart is dat ik bij mezelf dacht dat ik het leuk zou vinden om mijn boeken door haar te laten signeren maar dat ik dan wel tempo zou moeten maken gezien haar leeftijd. Maar ook dit laatste boekje moet voortaan door het leven zonder handtekening van de auteur. Ze heeft 93 jaar geduld gehad, maar het geduld is nu op. In het NOS Journaal kwam notabene iemand van de uitgeverij vertellen dat Hella Haasse altijd zo genoot van brieven van lezers. Raar is dat, ineens voelde ik mij schuldig dat ik nooit had geschreven.

Ik sta voor mijn boekenkast en kijk naar de boeken van Haasse die ik heb. Het zijn er 15. En of het nu de 5 verschillende versies van Oeroeg zijn die ik heb of de speciale uitgave Vanaf de Domtoren gezien dat in 1988 verscheen bij de open dag van de Utrechtse letterenfaculteit: ik weet nog precies waar ik ze kocht en hoe ik er van genoot. Ik liet nooit een boek van Haasse liggen als ik er een tegenkwam. En ze heeft me nooit teleurgesteld.

Zelf schijnt ze Een nieuwer testament haar beste boek te hebben gevonden. Ik ga het snel herlezen. Als eerbetoon aan de grande dame van de Nederlandse literatuur.

P.s. ik heb nu een nieuwsfeed bovenaan dit weblog en daar las ik dat ook een andere grande dame is overleden: Ida Fink. Tot mijn schande heb ik nooit iets van haar gelezen. Ook zij komt op het leeslijstje.