76 - Cicero afgelopen vrijdag

Ik verdraag de boekenbijlage van de Volkskrant niet meer. Wekelijkse boekenbijlagen bij kranten zijn überhaupt Tantaluskwellingen: er worden je allerlei boeken voorgespiegeld die vrijwel binnen je bereik zijn, maar waar je toch niet aan kan komen. Meestal vanwege de prijs en de hoeveelheid.
Een verzamelaar zoals ik heeft het over het algemeen al druk genoeg met zijn eigen desiderata: het lijstje met boeken dat als eerste prioriteit aan de verzameling moet worden toegevoegd. De titels op dit lijstje zijn allemaal van tijd tot tijd zoekopdrachten in Google, bij Antiqboek of bij Boekwinkeltjes.nl. En verder blijft geen gelegenheid onbenut om in antiquariaten in kasten te kijken, dozen op te tillen of in bakken te graaien om te zien of er misschien nog een titel tussenzit.
Bij deze zoektocht naar specifieke titels doe ik over het algemeen nog vrij veel "bijvangst" op: boeken waarvan ik het bestaan niet kende, maar die bij het zoeken door mijn handen gaan en vervolgens worden aangeschaft omdat ze bij nader inzien cruciaal zijn voor de verzameling.
Zoals ik met betrekking tot mijn Van Dis-collectie beschrijf (hier ook), duurt een zoektocht naar "alles" toch al gauw een jaar of vijftien. Ik schreef al eerder hoe ik vijftien jaar gezocht heb naar een titel van Hugo Brandt Corstius.

Dit alles kost al tijd en geld genoeg. Toch teister ik mijzelf wekelijks met boekenbijlages van kranten. Allereerst die van de Volkskrant, maar bij gelegenheid ook die van NRC Handelsblad en Vrij Nederland. Meestal blijf ik dan achter met een verlangen naar boeken dat waarschijnlijk onvervuld blijft, in het ergste geval met een verlengde verlanglijst.

Candida Höfer aan het werk

Neem nu Cicero - zo heet de boekenbijlage van de Volkskrant - van afgelopen vrijdag. Aangezien ik kranten altijd van achter naar voren lees, begin ik achteraan. Op de achterpagina staat de aankondiging van het boek "Bibliotheken" van Candida Höfer. Dit boek, voorafgegaan door een al wat ouder essay van Umberto Eco, is gevuld met 137 foto's van Europese en Amerikaanse bibliotheken: de Sainte-Geneviève in Parijs, de Anna Amalia in Weimar (voor de brand), de Strahovská knihovna in Praag, de Real Gabinete Poruguês de Leitura in Rio de Janeiro, het van Abbemuseum en natuurlijk Trinity College in Dublin, om er een paar te noemen. Dit boek moet ik dus hebben: 49,61 euro is de drempel.

Op diezelfde pagina de aankondiging van een nieuw deel in de serie Bekroond Europa. Deze week "In de ban van mijn vader" van Sandro Veronesi. Gelukkig maar 8 euro (met bon), want die moet dringend gelezen worden. Een pagina eerder schrijft Wineke de Boer een lovende recensie over "Het roze huis" van Pierre Bergounioux: "Zijn proza is voor alles zintuiglijk: de verteller neemt waar, maar interpreteert nauwelijks, waardoor hij een appèl doet op de verbeeldingskracht van de lezer. (...) Door zijn stijl, gecombineerd met de universele strekking (het najagen van een droombeeld, de weg naar de volwassenheid) plaatst Bergounioux zijn boeken, ondanks het historische kader, buiten elke tijd. Dank aan de vertaalster door wier monnikenwerk we deze weerbarstige, uitzonderlijke romans tot in de eeuwigheid kunnen lezen." Het roze huis gaat mij 18 euro kosten, maar het is deel van een tweeluik waarvan "Een stap en dan de volgende" het andere deel is.
Op diezelfde pagina schrijft H.J. Schoo een prikkelend artikel over het nieuwe boek van Theodore Dalrymple (35,50 euro), "Our culture - what's left of it", een confronterend boek over de samenleving van nu. "Alleen beschaving kan ons redden", zo wordt Dalrymple's boodschap samengevat in een verzameling essays die hij de afgelopen jaren schreef.

En zo gaat het maar door over het ene fraaie boek na het andere, met als klap op de vuurpijl een column van Martin Sommer op de voorpagina over de Frankfurter Buchmesse, waar ik natuurlijk ook niet ben maar hij wel. "Want naar Frankfurt moeten is verschrikkelijk. Maar niet naar Frankfurt mogen is nog veel erger." Het is maar goed dat ik niet naar Frankfurt ga denk ik, de aanblik van al die boeken zou waarschijnlijk onverdraaglijk zijn.
Nee, ik kan de boekenbijlage maar beter laten voor wat hij is. Want na lezing blijf ik achter met een groot besef dat er een wereld vol prachtige boeken is die voor mij onbereikbaar zijn, of waarvoor de tijd mij ontbreekt ze grondig te lezen, waar ik dus uiteindelijk niets van zal weten. Met dat besef leg ik de krant weg en pak ik een boek. Want als ik dan niet alles kan kopen en lezen wat mij langs die weg wordt voorgeschoteld, laat ik dan in elk geval het moois tot mij nemen dat ik wél heb weten te vinden. Zoals het boek "Warmly inscribed" van het schrijversduo annex boekenverzamelaarsduo Lawrence en Nancy Goldstone. Maar daarover vertel ik een volgende keer meer (maar hier vond ik al een aardige recensie)