Een tijdje geleden las ik in de Volkskrant een artikel over de curiosa die in het Letterkundig Museum ligt opgeslagen. Het gaat dan om allerlei voorwerpen die aan schrijvers hebben toebehoord of die representatief zijn voor hun schrijverschap.
Het Letterkundig Museum omschrijft het zelf zo:
De typemachine en de oordoppen van Simon Vestdijk, het liefdeshart van Connie Palmen en Ischa Meijer, en het rapport van Theun de Vries. Van kledingstukken, brillen, wandelstokken, pennen en huisraad tot en met paspoorten, diploma’s en trouwkaarten. In deze kleurrijke verzameling zijn de meest uiteenlopende voorwerpen en persoonlijke documenten van schrijvers opgenomen.
Ziehier de stofzuiger van Vestdijk. Stond hij bekend om zijn bekwame stofzuigen, of inspireerde dit apparaat hem tot zijn beste proza? De Nederlandse Vereniging voor Slechthorenden geeft uitsluitsel: Vestdijk zette, om bij het schrijven niet te worden gestoord door achtergrondgeluiden, de stofzuiger aan, ook bij DBNL wordt er over geschreven..
Dergelijke curiosa worden bij mijn weten niet vaak te koop aangeboden. Ik herinner me één geval: in een catalogus van het Leidse antiquariaat Aioloz werd een kostuum van Gerard Reve aangeboden, dat kennelijk nooit was teruggehaald van de wasserij. Ik heb de catalogus niet meer (hier wordt er iets over geschreven, maar ik ben geen abonnee, dus kan het niet lezen), maar enig speuren leert mij dat Aioloz ook in het bezit is geweest van een getrokken kies en afgeknipte teennagels van Gerard Reve.
De Volkskrant schreef met enig dedain over het tentoonstellen van dergelijke curiosa, en op zich moet ik er ook niks van hebben - niet van Gerard Reve en niet van dit soort curiosa. Toch zijn er volop mensen die dit verzamelen - neem bijvoorbeeld Boudewijn Büch die ook álles van de door hem bewonderde schrijvers, muzikanten en politici wilde hebben, zoals de penis van Napoleon.
En zoals we allemaal weten zijn al die spullen in september van dit jaar geveild. Memorabilia heten ze overigens volgens het Parool, geen curiosa. Ik ben niet bij de veiling geweest, heb dus niets gekocht. Bij mijn weten bezit ik geen enkel curiosum van een auteur. Het enige wat misschien in de buurt komt, is een gedicht gedrukt op een zakdoek. Dat werd ooit verkocht in de boekhandels met *). Het is het gedicht "Het lied van de zakdoek" van Bart Moeyaert. Maar hij heeft er niet zelf in gesnoten. En het object staat niet eens op zijn eigen website vermeld, dus misschien wil hij er zelf ook niks van weten.
Het Letterkundig Museum omschrijft het zelf zo:
De typemachine en de oordoppen van Simon Vestdijk, het liefdeshart van Connie Palmen en Ischa Meijer, en het rapport van Theun de Vries. Van kledingstukken, brillen, wandelstokken, pennen en huisraad tot en met paspoorten, diploma’s en trouwkaarten. In deze kleurrijke verzameling zijn de meest uiteenlopende voorwerpen en persoonlijke documenten van schrijvers opgenomen.
Dergelijke curiosa worden bij mijn weten niet vaak te koop aangeboden. Ik herinner me één geval: in een catalogus van het Leidse antiquariaat Aioloz werd een kostuum van Gerard Reve aangeboden, dat kennelijk nooit was teruggehaald van de wasserij. Ik heb de catalogus niet meer (hier wordt er iets over geschreven, maar ik ben geen abonnee, dus kan het niet lezen), maar enig speuren leert mij dat Aioloz ook in het bezit is geweest van een getrokken kies en afgeknipte teennagels van Gerard Reve.
En zoals we allemaal weten zijn al die spullen in september van dit jaar geveild. Memorabilia heten ze overigens volgens het Parool, geen curiosa. Ik ben niet bij de veiling geweest, heb dus niets gekocht. Bij mijn weten bezit ik geen enkel curiosum van een auteur. Het enige wat misschien in de buurt komt, is een gedicht gedrukt op een zakdoek. Dat werd ooit verkocht in de boekhandels met *). Het is het gedicht "Het lied van de zakdoek" van Bart Moeyaert. Maar hij heeft er niet zelf in gesnoten. En het object staat niet eens op zijn eigen website vermeld, dus misschien wil hij er zelf ook niks van weten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten