Inmiddels heb ik het binnen en het boekje blijkt een antwoord te zijn op een zoektocht van enkele jaren terug. Zoals ik al schreef, streef ik naar een complete verzameling. Toen ik dan ook op de dag van verschijning een exemplaar kocht van Opperlans! van Battus, keek ik zoals gewoonlijk in de lijst met overige publicaties van de auteur. Dat is één van de methodes om een verlanglijst vol te krijgen. Als je een schrijver compleet wilt hebben, moet je immers wel weten wat er allemaal verschenen is. Daar kom je op verschillende manieren achter: door te kijken in de verschenen boeken zelf naar een lijst met andere werken, door het lezen van interviews met de auteur, door het lezen van catalogi van antiquariaten, dat soort dingen. Wat ik zelf ook veel doe is een bepaalde auteur opzoeken in de catalogus van de Koninklijke Bibliotheek en van universiteitsbibliotheken. Daar duiken soms de meest onverwachte uitgaven in op, die vervolgens voorwerp worden van een lange speurtocht.
Hoe dan ook, in Opperlans! vond ik een vermelding van het werk Het Bewustzijn van Hugo Brandt Corstius, een boekje dat ik toen niet kende. Ik heb vervolgens de uitgever gemaild met de vraag wat dit voor boekje was en waar ik het kon krijgen. De uitgever, Querido, kon het mij niet vertellen. Verbazingwekkend dat een uitgeverij in haar eigen uitgave een boek vermeldt, dat zij niet kent.
De uitgeverij dacht dat het ging om een serie die HBC had geschreven voor het tijdschrift Hollands Maandblad over hersenen, bewustzijn en werkelijkheid. Deze serie stamde uit 1999 en dat klopte met het jaartal van het boekje.
Vervolgens heb ik Hollands Maandblad gemaild met de vraag of deze serie ooit in boekvorm was gepubliceerd, en of ik daar dan een exemplaar van kon kopen. De redactie liet mij weten dat dit niet zo was, maar dat ik wel tegen betaling kopieën van de artikelen kon krijgen. Dat was nu ook weer niet de bedoeling, want ik zoek boeken en geen artikelen.
Kortom, het spoor liep dood. Zo dood, dat dit boekje niet eens meer op mijn verlanglijst stond. Ik wist niet eens dat ik het wilde hebben...Totdat Hoeksbooks mij het boekje stuurde, omdat ik per ongeluk een open vraag stelde. Verzamelaars moeten soms geluk hebben...
Het blijkt te gaan om de tekst van de Leonardo lezing 1999. Dat betekent dat Brandt Corstius de Leonardo-wisselleerstoel bekleedde aan de Letterenfaculteit van de Universiteit van Tilburg. Hij heeft een keuzevak verzorgd en de Leonardo-lezing gegeven, waarvan de tekst (samen met de colleges) dus is uitgegeven. De Leonardo-leerstoel wordt bij toerbeurt bekleed door prominente Nederlanders die hun sporen hebben verdiend in diverse maatschappelijke sectoren. Andere zogenaamde Leonardo-hoogleraren waren Rutger Kopland, Leo Vroman en Jan Terlouw. In 2004 is de eer aan Ted van Lieshout.
Al met al bleek de vermelding in Opperlans! gewoon te kloppen. Jammer dat niemand het mij kon vertellen. Gelukkig dat het allemaal toch goedgekomen is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten