Een
aantal jaren geleden schreef ik over een bezoek aan Londen en de beperkte tijd die ik had om in de plaatselijke boekhandels rond te struinen. Met zoveel boekhandels beschikbaar is dat toch wel een kwelling voor een bibliofiel. Maar zoals de eerste wet van de bibliofilie luidt: 'geduld is een schone zaak'. En zo was het na een paar jaar wachten nu dan eindelijk zover. Ik had samen met junior het plan opgevat naar Londen te gaan en ons tourschema daar was overzichtelijk: 's morgens een boekhandel, 's middags een boekhandel en tussendoor als we tijd hadden nog een boekhandel. Onze omgeving dacht eerst dat sprake was van een grap: of wij niet meer in Londen wilden zien dan alleen boekhandels. Maar het onbegrip van de vragensteller verbleekte al snel bij het onbegrip van ons, Londengangers: wat zou je nu meer in Londen willen zien dan boekhandels?
Natuurlijk vereist een en ander wel zorgvuldige planning. Immers, boekhandels hebben de neiging om soms gesloten te zijn en het heeft voordelen om handige routes uit te stippelen om te voorkomen dat onnodig tijd verloren wordt met heen en weer reizen tussen twee locaties. En daarnaast is het goed om een paar doelen te hebben voor de boekenjacht: de lijst met desidirata moet ook weer eens opgepoetst worden.
Junior had een hele concrete boekenwens. Of liever gezegd: de wens was concreet ("ik wil een boek") maar het boek in kwestie was niet helemaal duidelijk. In gesprek met een collega had die haar enthousiast gemaakt voor een bepaald boek. Het genre was young adult, het was een heel bekend boek met een aantal 'geheime hoofdstukken' online, er was een grote fanbase rondom het boek en o ja, er was iets met een haai. Met deze beperkte gegevens heb ik mij aan een online zoektocht gewaagd, maar ik werd niets wijzer. Nergens doken relevante boektitels op, ondanks dat ik mijn google-skills tot het maximum benutte. Ik stelde ook een aantal zoekvragen op fora van boekliefhebbers: de berichtenpagina's van
LibraryThing en Goodreads. Maar zelfs het aanboren van 'wisdom of te crowds' kon niet helpen. Dat boek konden we wel schrappen van de lijst, tenzij er een wonder gebeurde. En is Londen niet ook een beetje de stad van wonderen?
Op de eerste dag van onze boek besloten we ons heil te zoeken in Charing Cross Road. De eerste stop daar was
Any Amount of Books. Voordat we de winkel in stapten namen we een kijkje in de bakken met boeken, wie weet wat er nog te vinden is voor een pond. En terwijl Junior voor de eerste bak stond, strekte ze haar hand uit en zei "dit is het boek dat ik wilde hebben!" Ik vond dat een hilarische opmerking op de eerste dag van ons bezoek bij de eerste boekhandel waar we keken, maar tot mijn stomme verbazing stond ze daadwerkelijk te juichen met een boek in haar hand. In de kist op straat bleek een nagenoeg nieuw exemplaar te staan van
The Raw Shark Texts van
Steven Hall te staan. Ongelooflijk maar waar, van alle miljoenen boeken in London en van alle tientallen boekwinkels, is het eerste boek dat wij zagen het boek waarvan we niet wisten hoe het heette. En daarmee kon ons bezoek aan Londen al niet meer stuk. Na het bezoek aan Any Amount of Books gingen wij via
Quinto en
Henry Pordes naar het boekenparadijs
Foyles. Wat een heerlijke winkel is Foyles om in rond te dwalen en geïnspireerd te raken. Toch was onze focus niet zozeer op nieuwe boeken (want die halen we ook wel bij de
American Book Center, of iets dergelijks) maar ook zonder iets te kopen is er met gemak een paar uurtjes stuk te slaan in een ruime boekhandel als Foyles.
De volgende dag herhaalden we dit recept: genieten van een mooie boekhandel en vervolgens onze slag slaan in een antiquariaat. En als we ons echt niet kunnen beheersen (en trouwens, waarom zouden we? Er was nog voldoende bagageruimte over) dan kochten we gewoon wat we mooi vonden. En zo begonnen we de dag in het fantastische
Waterstones waarna we onze weg vervolgden bij
Skoob. Pas toen we buitenstonden omdat de honger ons naar een lunchplek dreef met onze oogst in onze rugzakken, maakte junior de intelligente opmerking dat Skoob het tegenovergestelde is van Books. Ondanks alle planning en voorbereiding en het lange verblijf in de winkel was dit mij nog niet opgevallen.
Op onze laatste dag startten we de dag bij
Hatchards, en wat een juweel van een winkel is dat! Een boekwinkel om langzaam van te proeven, eindeloos van te genieten en waar je je maar met moeite van losrukt. De wijze waarop de boeken worden aangeboden, het interieur.. het draagt allemaal bij aan het genot van de bibliofiel. Leuk was dat we op weg naar Hatchards langs Waterstones kwamen waar een enorme rij voor de deur stond. Bij navraag bleek dat te zijn voor
een signeersessie van Buzz Aldrin. De beveiliger die bij de rij stond probeerde ons te overtuigen dat dit echt heel bijzonder was: hoe vaak kan je iemand ontmoeten die op de maan was? Die signeersessie startte om 12 uur, maar de rij was al voor openingstijd van Waterstones immens. Ik vroeg junior voor de zekerheid of zij in de rij wilde staan voor een gesigneerde Buzz Aldrin, maar wij waren het al snel eens: liever graven door een rij boeken dan zelf in de rij staan voor een boek. En anders kunnen we altijd nog bij
ebay terecht.. Toen wij Hatchards verlieten bleek de rij voor Buzz Aldrin zich langs de hele gevel van Waterstones en ver de hoek om te hebben gevormd.
En zo dwaalden wij langs het boekenaanbod van Londen. We snoven de geur van papier, werden verrast en teleurgesteld, liepen met steeds hoger groeiende stapeltjes boeken door boekhandels en waren tevreden. De
Southbank Book Market is nog steeds heel erg zonde van je tijd, net als een paar jaar geleden. Onveranderlijk wordt het aangekondigd als "one of London's best kept secrets" maar het is beter om het "the bibliophile's biggest disappointment" te noemen. Hoewel het uitzicht vanaf de Southbank, de terrassen en vooral de
Food Market een genot voor alle zintuigen waren.
Hebben we dan verder echt niks toeristisch gedaan in Londen? Ach, natuurlijk wel. We hebben taart gegeten bij
Choccywoccydoodah, zijn lekker naar
Covent Garden geweest en naar de
M&M winkel op Leicester Square. Niet toevallig zijn dat allemaal dingen die met eten te maken hebben. Want boeken zoeken maakt hongerig en bovendien hadden we koolhydraten nodig om onze oogst naar huis te kunnen tillen... En waar bestond die oogst dan uit? Want het gaat nu wel heel erg over boekwinkels in London, maar wat hebben wij dan eigenlijk gekocht? Uiteindelijk was het vooral junior die boeken had gekocht, Ik beperkte mij tot een paar mooie eerste drukken, oa van Ian McEwan en een paar boeken over boeken. Maar geen grote aankopen die een apart blogstukje vragen. Mijn handbagage was gevuld met boeken die in een andere kast verdwenen. Het waren er zoveel dat wij beiden vreesden dat de opbergruimtes in het vliegtuig het zouden begeven...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten