171 - Een nieuwe Eurodag

Ik schreef al eerder over het plezier om voor weinig geld mooie boeken te vinden: eindeloos zoeken tussen stapels boeken en die paar aanvullingen opduiken die echt iets toevoegen aan de collectie. Afgelopen week had ik weer zo'n dag in Utrecht. Allereerst liep ik voorbij de beroemde eurobak van Hinderickx en Winderickx, waar ik Arnon Grunberg's essay Karel heeft echt bestaan over het werk van Karel van het Reve vond. En ook nog een boekenweekuitgave van het NBLC uit 1993. Die laatste wordt elders aangeboden voor 10 euro, en die eerste is gewoon leuk om te hebben. Binnen werd mij verteld (maar door wie? Was het René of Hans?) dat het essay van Grunberg erg prikkelend is: een controversiële auteur schrijft over een controversiële auteur. Tijdens mijn aanwezigheid in H&W was ik ook nog getuige van het uit het Winkeldagboek beroemd geworden geklaag over de omzet: tegen de tijd dat ik er was pas 16 euro, vertelden zij een andere klant. Helaas kon ik er maar twee euro aan toevoegen. Bijna had ik nog Kyrie Eleison van Nescio gekocht (€45), maar gelukkig kon ik via mijn telefoon in LibraryThing terugvinden dat ik het boek al had. Al had ik maar wat graag de omzet bij H&W verhoogd. 

Vervolgens zocht ik mijn weg tussen de nauwe gangetjes van de kringloopwinkel aan de Oude Gracht, ook al een favoriete winkel van ondergetekende. Een boekje van Anne Tyler en de Nederlandse versie van Geert Mak's boekenweekgeschenk werden toegevoegd (de Turkse versie had ik al). Bij Steven Sterk tenslotte vond ik Tuin in de branding, een verzameling proza en poëzie over Nieuw Vredenlust in Amsterdam. Onder meer Adriaan van Dis, Maarten 't Hart en Rudy Kousbroek schreven hierin onder pseudoniem. Een dag later in Haarlem werden deze mooie dagen voltooid door de vondst van De gelukkige klas van Theo Thijssen, in al weer een houten krat die buiten een antiquariaat stond. Dit is de uitgave in het kader van Nederland Leest, met als bijzonderheid dat dit de versie met blanco omslag was die ik al heel lang zocht (een deel van oplage heeft het bekende omslag met geschreven tekst, maar een klein deel van de oplage is blanco uitgevoerd). Hij is niet zeldzaam, maar wel moeilijk vindbaar. Het grappige is dat je moeilijk vindbare boeken vaak aantreft op plaatsen die nog maar één stap van de papiercontainer lijken te zijn verwijderd. Maar daarom zijn ze natuurlijk ook moeilijk vindbaar - veel boeken hebben die laatste stap al gezet. Ik hou van dit soort dagen, waarin ik zoveel leuke, grappige, gewenste titels kan toevoegen aan mijn verzameling. Het snuffelen zit mij in het bloed. Ik ben van een uitstervend ras, aldus wederom de heren van H&W: "De snuffelaar die langs rijen boeken kruipt tot hij nauwelijks meer overeind kan komen, sterft uit", laten ze optekenen in dit interview. Vreest niet, heren van H&W en andere antiquariaten, ik ben er nog!