Zoals
Artistiek Bureau een tijdje geleden
tweette: Eerste drukken zijn saai en doorsnee. In alle gevallen heb ik desalniettemin liever een eerste druk dan een tweede druk, maar verder zijn eerste drukken op zichzelf inderdaad niet het meest opwindende dat je je kan voorstellen. De praktijk leert echter dat zeker van hedendaagse schrijvers een eerste druk via boekwinkeltjes.nl of antiqboek.nl nogal eens goedkoper te krijgen is dan een latere druk nieuw in de boekhandel. Dat levert dan - hoe saai en doorsnee ook - uiteindelijk toch een leuk rijtje eerste drukken op de plank op.
Er zijn natuurlijk wel manieren om je eerste drukken vervolgens wat boeiender te maken. Bijvoorbeeld door ze te laten signeren: dat is wat mij betreft een mooie aanvulling op mijn liefhebberij van boekenverzamelen. De afgelopen maanden is er heel wat afgesigneerd in mijn boeken door verschillende schrijvers: mijn laatste berichten over
Adriaan van Dis en
Meir Shalev lieten dat al zien.
Het punt is dat ik het toch wat lastig vind om met een grote stapel bij een auteur aan te komen als hij ergens aan het signeren is. Soms ga ik dan drie keer in de rij staan om telkens een boek of vijf te laten signeren tot de stapel op is. Het zal duidelijk zijn dat dit handiger kan.
Kijkend door mijn boekenkast bleek ik in de afgelopen jaren van de schrijver
Marcel Möring een respectabele hoeveelheid boeken te hebben verzameld: ruim 30 stuks. Destijds werd ik gegrepen door zijn roman
In Babylon en dat was het boek wat mij een lange fascinatie voor deze schrijver gaf. Zoals Rob Schouten in
een recensie na het verschijnen van het boek schreef: "Mörings verhaal wordt bevolkt door prachtige, onvergetelijke karakters, die zonder hun verhalen op elkaar af te stemmen het sprookje van hun collectieve ballingschap schrijven (...) 'In Babylon' is een prachtig en rijk boek, een parel van verbeelding tussen zoveel boeken van flauwe realisten en monomanen. Zo'n boek dat niet ieder jaar verschijnt."
Zoals dat gaat leidde dit tot een verzameldrift rondom deze schrijver. En Möring is redelijk makkelijk te verzamelen: aardig wat publicaties: een enkele bijzondere uitgave en met enige regelmaat een nieuw boek. De bijzondere uitgaven waren bijvoorbeeld nieuwjaarsgeschenken, cadeau-uitgaven of lezingen die in een kleine oplage werden uitgegeven. Een uitgave van
De kotzker die verscheen als bijlage van de krant
De Morgen. De novelle
Nachtzwemmen als speciale uitgave van
Dunnet Computers. De lezingen
Reizen zonder gids,
Naakt en namaak in de literatuur, Sample-god in cyberspace en
Het verdriet van Drenthe. Het nieuwjaarsgeschenk
Bederf is de weg van alle vlees. Het luisterboek van
Modelvliegen. Met enige moeite wist ze allemaal bij elkaar te krijgen en zo bleek ik op een goede dag een lange rij Mörings te hebben, die natuurlijk allemaal nog een handtekening nodig hadden.
Ik besloot daarom om het maar eens over een andere boeg te gooien: in plaats van te wachten op een signeersessie waar ik dan bedremmeld in de rij ging staan met teveel boeken, heb ik Marcel Möring gemaild met de vraag of ik niet eens bij hem langs kon komen om mijn tas vol boeken te laten signeren. Dat was gelukkig geen probleem, en zo zat ik een tijdje later aan de keukentafel van de schrijver te babbelen over Rotterdam, boeken en het leven van een schrijver. Onder het genot van een goede kop koffie in de fraaie keuken.
Het leukste was toen we de stapel boeken één voor één oppakten, bekeken en becommentarieerden voordat ze werden gesigneerd. Natuurlijk was ik heel tevreden met de verzuchting dat ik wel heel veel had (en zelfs een aantal uitgaven die Möring zelf niet kende). We kregen het even over haar: op het omslag van het luisterboek staat een Möring zonder haar, maar inmiddels is de haardos weer terug. Boeiend was natuurlijk vooral om te horen hoe de schrijver aankeek tegen de kritiek op een aantal van zijn boeken. Marcel Möring is niet een schrijver die goed ligt bij de recensenten. Helaas zijn boeken als
Dis en
Louteringsberg niet van het niveau
In Babylon en dus wordt Möring nogal eens afgeserveerd in recensies. Maar dat maakt Möring nog niet tot een slechte schrijver, zoals veel van zijn boeken en verhalen laten zien. En dus bestaat mijn boekenkast voor een substantieel deel uit werk van Möring. En heb ik toch maar eens vriendelijk maar dringend gevraagd wanneer er weer nieuw werk van hem verschijnt. Dat zit eraan te komen, zo beloofde hij bij het afscheid. Ik wens hem de kwaliteit van
In Babylon toe, maar verwacht wel dat hij dat boek niet nog een keer schrijft: een schrijver moet zich blijven vernieuwen.
En zo heb ik toch weer een mooi verhaal bij een rijtje op zichzelf niet zo spannende eerste drukken. En begint het aantal gesigneerde boeken in mijn bibliotheek tegen de 300 aan te lopen, wat ook geen verkeerd aantal is...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten