Bij Nayler & Co vond ik weer twee heel andere boeken.In de eerste plaats het derde boek van het schrijversechtpaar en boekverzamelaarsechtpaar Lawrence & Nancy Goldstone: "Warmly inscribed. The New England Forger and Other Book Tales". De omslag van dit boek staat vol juichende opmerkingen over hun eerdere boeken "Used and rare. Travels in the bookworld" en "Slightly chipped. Footnotes in booklore". Ik denk dat veel van hun inspiratie in deze boeken is gaan zitten want hoewel "Warmly inscribed" een prettig leesbaar en herkenbaar boek over boeken is, mist het toch de toon die het tot een briljant boek zou maken. Vermoedelijk hebben de eerste twee titels dat wel. Het echtpaar schrijft vooral over hoe zij zelf als schrijvers van boeken over boeken door het leven gaan, onder andere bij het bezoeken van bibliotheken, veilingen, boekenbeurzen en bij het geven van lezingen. Het boek staat vol met verwijzingen naar (voor mij onbekende) Amerikaanse antiquariaten en (voor mij onbekende) auteurs, zoals een lyrisch hoofdstuk over (de voor mij onbekende) Max Beerbohm. Het echtpaar gaat uitvoerig in op "the New England forger", een man die boeken met vervalste handtekeningen van auteurs verkoopt. Ze beschrijven hoe de markt voor gesigneerde boeken in elkaar zit en hoe de man uiteindelijk tegen de lamp loopt. Dat gebeurt onder meer doordat hij in zijn eerste vervalsingen zijn eigen boekstempel zet, een zogenaamd 'blindstamp'. Later niet meer, maar voor een aantal boeken is het spoor zo terug te volgen.
Als verzamelaars kopen de Goldstones het boek dat uiteindelijk tot zijn ondergang leidde: met vervalste handtekeningen, maar door het verhaal erachter waardevol. Ze vragen zich af of boeken gesigneerd door de vervalser zelf, niet ook een verzamelobject kunnen worden en zij overwegen hun boek met vervalste handtekeningen door de vervalser te laten signeren (volgt u het nog?).
Dat is een interessante gedachtegang, maar tot mijn verbijstering trof ik bij Amazon een exemplaar van dit boek van de Goldstone mét het stempel van de New England forger én de handtekeningen van de Goldstones. Dus de New England forger heeft een boek over hemzelf en zijn blindstamp, gestempeld met zijn blindstamp, en vervolgens laten signeren door de auteurs. Zijn die handtekeningen nu echt of vals? Of is dat stempel vals? Dit is een heel dubbelzinnig exemplaar, dat is waarschijnlijk de reden dat het voor iets meer dan 500 dollar werd aangeboden. Bij mijn laatste check was het inmiddels weg: iemand had hier veel geld voor over.
Het tweede boek dat ik kocht is "Sixpence House" van Paul Collins. Ik weet niet zeker of dit een roman is of een verslag of een geromantiseerd verhaal, maar het gaat over een bibliofiel (Collins zelf) die besluit met vrouw en kind vanuit San Francisco naar het boekenstadje Hay-on-Wye in Wales te verhuizen. Hay-on-Wye is onder meer de inspirator geweest van de Nederlandse boekenstad Bredevoort. Zie voor een overzichtje van boekensteden in de wereld mijn verzameling boekenlinks. Collins beschrijft naast zijn leven als bibliofiel in een boekenstad vooral zijn verbazing over Britse gewoontes (op eetgebied, met betrekking tot huizen, over boeken, etc.) maar doet dat helaas nogal negatief. Britten zijn dom, vreemd en doen het allemaal een stuk minder goed dan Amerikanen. Dit boek is dus duidelijk voor de thuismarkt geschreven, maar iets meer respect voor de Britten had wel gemogen. Desondanks is het wel een grappig boek, boordevol details over boeken en boekliefhebbers. Lees hier een interview met de schrijver.
Zo bleek maar weer dat met mijn intuïtie niets mis is. Hierdoor was ik voor nog geen 10 euro weer twee fraaie boeken over boeken rijker. Ik denk dat ik maar eens een subcollectie ga maken van boeken over boeken. Ik heb natuurlijk al veel van Büch over dit thema, maar zo langzamerhand blijkt het internationale aanbod op dit gebied toch ook niet mis te zijn.
2 opmerkingen:
Ehm...negatieve uitlatingen over Britten. Wie doet dat nou... Mijn Blog van vandaag maar overslaan boekensneuper. Forgive me.
@bibliofilos
Blij dat je weer een stukje hebt geschreven! Ik miste het al.
In jouw stukje druipt het sarcasme er nog van af, bij Collins vond ik het erger. Jij benadrukt nog mooie culturele en historische aspecten van dat land, Collins zeurt zelfs dáárover. En dan vind ik het vervelend worden.
Ik heb ook niks met lallende Britten, die al kotsend op de boot hierheen komen om het Nederlandse nachtleven onveilig te maken... maar buiten dat (en nog een paar dingen) hebben ze een prachtige cultuur én een paar handen vol briljante auteurs.
Een reactie posten