314 - Stichting Desiderata - genootschap voor boekenliefhebbers - ziet het licht

Volgens de laatste telling van het CBS kent Nederland in het eerste kwartaal van 2021 36.760 verenigingen en stichtingen. Dat is een lichte stijging ten opzichte van het laatste kwartaal van 2020, om precies te zijn met 225 verenigingen en stichtingen. Mij boeit het aantal verenigingen en stichtingen in Nederland in beperkte mate, maar voor één van die 225 aanwinsten maakte ik toch een sprongetje. Want ook de Stichting Desiderata heeft in deze periode  het licht gezien! 

Zowel de naam als het logo geven het al weg: de Stichting Desiderata richt zich op boeken en boekenliefhebbers. Het noemt zich dan ook "genootschap van boekenvrienden". En aangezien ik een boekenvriend ben voelde ik mij direct aangesproken. Mijn advies aan de lezers van dit blog is ook om zich onmiddellijk te melden bij de Stichting. Ik zal hieronder vertellen waarom.

Ik zag de aankondiging van het genootschap vroeg in dit jaar op Facebook in de tijdlijn van Peter IJsenbrant (samen met Ed Schilders en Martin Hulsenboom de redactieraad van de Stichting) en wat mij vooral aansprak was de combinatie van boekenliefde, humor en vrijblijvendheid. Maar laten we vooral de initiatiefnemers zelf aan het woord laten:

(...) Genootschap van Boekenvrienden, een gezelschap van excellente en beschaafde lieden, erudiet, met brede interesse, goede smaak en gezegend met een grenzeloze liefde voor het boek. (...) Het bijzondere aan het lidmaatschap van Desiderata is dat het geen enkele verplichting kent. Het is gebaseerd op de volledige vrijheid van deelname en kan slechts gezien worden als het voorrecht tot dit genootschap te behoren.
Desiderata is opgericht met het doel af en toe mooi verzorgde boeken over het onderwerp 'liefde voor het boek' te publiceren. Als lid van Desiderata krijg je steeds de unieke mogelijkheid op deze boeken in te tekenen, geheel vrijblijvend en nooit dwingend.
(...) Het lidmaatschap van Desiderata wordt vooral leuk en verrassend, en bij lang niet alles wat je gaat ontvangen dient er te worden afgerekend. En het lidmaatschap is tegelijk iets waar je je niet voor hoeft te schamen, integendeel, het biedt je de mogelijkheid je te onderscheiden in gesprekken met vrienden, op feestjes, bij first dates of bij sollicitatiegesprekken.

De redactieraad van de Stichting

Dat klinkt natuurlijk op zichzelf al geweldig. Maar de initiatiefnemers hebben al eerder bewezen raad te weten met het produceren van boeken die de liefde voor het boek bezingen. Al eerder schreef ik over de uitgave Biblio-sonnetten van Paul Verlaine waar zij alledrie aan meewerkten evenals het vermakelijke Boeken uit de doeken, naast andere uitgaven van de Stichting P.J. Cools die ik intussen in bezit heb. Dus ik heb mijzelf in het volste vertrouwen per kerende mail aangemeld als enthousiast begunstiger van de stichting. 

Nu intussen de website online is ben ik mij er nog bewuster van dat ik tot de juiste doelgroep behoor, want ik voldoe aan alle criteria die op de website aan aspiranten worden voorgelegd: 

"Gaat u in iedere vreemde stad naarstig op zoek naar de beste boekwinkel? Laat u, regen en wind trotserend, geen boekenmarkt schieten? Denkt u aan een antiquariaat als u zich het paradijs verbeeldt? Bekijkt u dwangmatig de ruggen van de boeken die in meubelzaken als decoratie dienen? Wilt u graag weten welk boek een geportretteerde in de hand houdt? Draagt u een mondmasker met boekenprint? Ervaart u geluk door alleen al naar uw boekenkast te kijken? Als u minstens een van deze vragen bevestigend beantwoordt, bent u verloren. Dan bent u, net als wij, besmet met het boekenvirus."

Dat de Stichting een genereuze inslag heeft bleek wel uit het feit dat ik onmiddellijk een mooi boekje met de titel Desiderata ontving, dat een column van Ed Schilders bevat die eerder in de Volkskrant verscheen onder de titel Wensen. Het boekje is op mijn naam gedrukt en geldt daarom als bewijs van lidmaatschap van de Stichting.

Daarmee was mijn eerste waardevolle aanwinst al binnen. Halsreikend kijk ik echter uit naar het eerste aangekondigde project van de Stichting, een publicatie gewijd aan de Franse schrijver, bibliothecaris en bibliofiel Charles Nodier. De uitgave bevat een vertaling van het beroemde verhaal Le Bibliomane van Nodier, een essay over het fenomeen bibliomanie van de hand van Ed Schilders en een biografische schets over Nodier. Een goede keuze, want de originele uitgave van Nodier staat al een tijdje op mijn eigen lijst met desiderata en dit is een mooie opstapje naar het vinden van dat origineel voor mijn eigen bibliotheek.

Om de tijd te kunnen doden totdat de uitgave van Nodier binnenkomt word ik in elk geval bijna elke dag via Facebook getrakteerd op een boekgerelateerd bericht van de stichting. Ik ben benieuwd hoe het genootschap zich in de komende (post-covid) periode gaat ontwikkelen als digitale en fysieke ontmoetingsplaats voor bibliofielen. En als het zulke mooie uitgaven blijft produceren vrees ik dat het voorgespiegelde gratis lidmaatschap nog wel eens een kostbare aangelegenheid zou kunnen worden...