225 - De weg naar mijn boekenkast

Dat zich continu een gestaag stroompje boeken naar mijn boekenkast begeeft blijft mij altijd weer verbazen. Bijna routineus spot ik online en offline de plekken waar mogelijk boeken te koop zijn en altijd is er wel weer een boek waarvan ik niet van tevoren wist dat ik het wilde hebben, maar dat intussen in mijn boekenkast staat. Zo was ik afgelopen week in Nieuwegein. En omdat vrijwel elke gemeente wel een kringloopwinkel heeft en elke kringloopwinkel een boekenafdeling, maakte ik tussen twee vergaderingen even tijd om naar de Utrechthaven 5 te gaan. Een korte tijd later liep ik tevreden naar buiten met een genummerd exemplaar van Niccolò Ammaniti's Het laatste oudejaar van de mensheid. Het was nummer 59 van de 100 exemplaren die Uitgeverij Lebowski ter gelegenheid van de jaarwisseling aan relaties had gestuurd. Hoe nummer 59 ooit in de kringloopwinkel in Nieuwegein terecht is gekomen zal altijd wel een raadsel blijven. Maar gelukkig geldt dat raadsel niet voor andere boeken.

Een paar weken geleden zag ik een paar advertenties voor uitgaven van Stichting de Roos, toch altijd nog mijn favoriete bibliofiele serie, op Marktplaats staan. De aanbieder woonde in Utrecht en omdat ik daar toch moest zijn, bood ik aan ze op te komen halen. Los van het feit dat ik ze voor een mooie prijs mee kon krijgen, was het ook een kans om meer te weten van de herkomst van de boeken: van wie waren ze en waarom werden ze verkocht?

Maar sta mij toe de hoofdpersonen van dit stukje te introduceren. Het gaat achtereenvolgens om:
The hunting of the snark van Lewis Carroll uit 1966
Kindje wiegen van Jan Engelman uit 1975

Muzikale beelden van Willem Wilmink uit 1995
Parijs journaal van Anneke Brassinga uit 2004

Vier boeken die samen bijna 40 jaar omspanden. Anders dan de eigenaar kon ik verder geen overeenkomst tussen de boeken ontdekken. Waarom deze vier? Wellicht kon de bijna ex-eigenaar er meer over vertellen.

De verkoper woonde in een prachtig huis in hartje Utrecht. Zij vertelde dat haar man een aantal keer door de Roos was gevraagd om illustraties te verzorgen voor uitgaven. Hoewel ik niet verder kwam dan de hal van het huis zag ik daar ook een paar fraaie etsen hangen. Die waren ook van haar man. Kortom, hier woonde een echtpaar omringd door de schone kunsten die ook hun bijdrage hadden geleverd aan mooie uitgaves van het bibliofiele boek. Niet dat de door mij gekochte boeken per se door haar man waren geïllustreerd, maar wie regelmatig met De Roos samenwerkt doet dus ongetwijfeld een paar leuke uitgaven op.

Het werd mij niet helemaal duidelijk waarom juist deze 4 verkocht werden. Misschien wel omdat die geen etsen van de echtgenoot bevatten. Wat mij ook niet helemaal duidelijk werd, was of het huis nog meer schatten bevatte: waren er nog meer uitgaven van De Roos beschikbaar? Of andere bijzondere boeken? Wat zou ik graag eens in de boekenkasten kijken. Maar zover kwam het natuurlijk niet. Ik heb wel gezegd dat als er nog iets opdoek, ik sowieso geïnteresseerd was.

Maar voorlopig bleef het bij deze vier. Ze staan in mijn immer groeiende rijtje uitgaven van De Roos. En ik kan weer genieten van de bijzonderheden van deze uitgaven. Zoals de uitklapbare illustraties in het boek van Brassinga, de tekeningen in het boek van Wilmink of de opmaak van het boek van Carroll. Elke uitgave van De Roos kent zijn eigen bijzonderheden en zijn daarom uniek, omdat ze uitdrukking geven aan de samenwerking tussen verschillende kunstenaars en auteurs. Genieten!