Uitgevers van elektronische boeken worden kennelijk licht wanhopig, getuige dit bericht op boekennieuws.com: "Muffe boekengeur voor e-books". Een uitgever van elektronische boeken hoopt zijn verkopen te laten stijgen door geurstickers uit te delen die ruiken naar muffe boeken. Uit onderzoek blijkt namelijk dat studenten het liefst gebruikte studieboeken kopen. Niet alleen vanwege de lage prijs, ook vanwege de geur.
Geurstickers moeten nu helpen de verkopen van e-books op te krikken. De website CafeScribe zegt ’s werelds eerste stinkende e-book te verkopen. Vanaf volgende maand krijgt iedereen die via de website een e-book aanschaft een kras-en-ruik sticker met een muffe oude boekengeur thuisgestuurd.
De geur van boeken is inderdaad belangrijk, maar ook het gevoel van papier en omslag en het geluid van bladeren. Wil een e-book voor mij interessant worden, dan moet de pc dus ingepakt worden in papier en er moet een mp3 met bladergeluid meegeleverd worden.
Hoe zit dat eigenlijk met de geur van boeken? Daar blijkt onder boekenbezitters al veel over geschreven te zijn. Zo maakt Brendon Wilson duidelijk dat de geur van boeken niet onder één noemer te vatten is:
"It’s not just the smell of the paper they’re printed on, it’s more than that. It’s the smell of page-turn sweat, infused painstakingly in each page of a thriller novel, the spilled ingredients hastily swabbed off the pages of a recipe book, the oil embedded in the binding of “Zen and the Art of Motorcycle Maintenance” by the guy who threw the book across his garage when he realized it didn’t contain instructions on how to fix his Yamaha two-stroke engine. It’s the smell of people who care about learning something new."
Brendon lijkt zich een beetje generen voor zijn liefhebberij om aan boeken te ruiken, net als Steven Poole die vermoedt dat sommigen het "a bit of fishy fetish" vinden. Desalniettemin wijst hij ons op een heus standaardwerk van ene Hans Rindisbacher: The Smell of Books. A Cultural-Historical Study of Olfactory Perception in Literature, waarin de rol van de geur in de Europese literatuur wordt beschreven. Poole zelf heeft net als Wilson een onderscheid in geuren gemaakt:
"Different kinds of books have characteristic smells, too, from the no-nonsense, almost newspapery tang of cheap paper and ink of a paperback thriller, to the high-class, sweet-polish aroma of the glossy coffee-table book."
Iedereen die wel eens een boek vast heeft gehouden kent dit verschil. Logisch ook, want er zijn talloze soorten papier en inkt en stof en elk boek heeft dus zijn eigen unieke geur waar je van leert houden. Want boeken en geuren horen bij elkaar, dat heeft CafeScribe goed gezien. Niet voor niets kennen we in Nederland zegswijzen als "met je neus in de boeken zitten" en "in boeken neuzen". Kennelijk is de geurbeleving karakteristiek voor het omgaan met boeken.
Wie dat niet wil en geurloze boeken zoekt kan zich wenden tot deze noodgreep, maar ik vraag me af of je dan wel echt van boeken houdt. Zoals Dominique het beschrijft, zo is het:
"Het gebeurt dat ik daarbij word betrapt. In echte boekenwinkels kijkt men er niet van op. Dan glimlacht zo’n verkoopster eens en wendt zij discreet de blik af, om mij in alle peis en vree van de geur van het boek te laten genieten. Vermoedelijk is zij zelf een boekengeurenjunkie."
Zoals voor zoveel zaken, hebben de Britten ook hier weer een organisatie van gelijkgestemden voor opgericht. Wend je tot de British Book-sniffing Enthusiast's Homepage voor tips en trucs over het ruiken aan boeken.
In het Nederlands heten dit soort mensen boekensnuivers.
Boekensneuper, boekensnuiver: het ligt allemaal dicht bij elkaar. Van boeken geniet je met alle zintuigen.
Geurstickers moeten nu helpen de verkopen van e-books op te krikken. De website CafeScribe zegt ’s werelds eerste stinkende e-book te verkopen. Vanaf volgende maand krijgt iedereen die via de website een e-book aanschaft een kras-en-ruik sticker met een muffe oude boekengeur thuisgestuurd.De geur van boeken is inderdaad belangrijk, maar ook het gevoel van papier en omslag en het geluid van bladeren. Wil een e-book voor mij interessant worden, dan moet de pc dus ingepakt worden in papier en er moet een mp3 met bladergeluid meegeleverd worden.
Hoe zit dat eigenlijk met de geur van boeken? Daar blijkt onder boekenbezitters al veel over geschreven te zijn. Zo maakt Brendon Wilson duidelijk dat de geur van boeken niet onder één noemer te vatten is:
"It’s not just the smell of the paper they’re printed on, it’s more than that. It’s the smell of page-turn sweat, infused painstakingly in each page of a thriller novel, the spilled ingredients hastily swabbed off the pages of a recipe book, the oil embedded in the binding of “Zen and the Art of Motorcycle Maintenance” by the guy who threw the book across his garage when he realized it didn’t contain instructions on how to fix his Yamaha two-stroke engine. It’s the smell of people who care about learning something new."
Brendon lijkt zich een beetje generen voor zijn liefhebberij om aan boeken te ruiken, net als Steven Poole die vermoedt dat sommigen het "a bit of fishy fetish" vinden. Desalniettemin wijst hij ons op een heus standaardwerk van ene Hans Rindisbacher: The Smell of Books. A Cultural-Historical Study of Olfactory Perception in Literature, waarin de rol van de geur in de Europese literatuur wordt beschreven. Poole zelf heeft net als Wilson een onderscheid in geuren gemaakt:
"Different kinds of books have characteristic smells, too, from the no-nonsense, almost newspapery tang of cheap paper and ink of a paperback thriller, to the high-class, sweet-polish aroma of the glossy coffee-table book."
Iedereen die wel eens een boek vast heeft gehouden kent dit verschil. Logisch ook, want er zijn talloze soorten papier en inkt en stof en elk boek heeft dus zijn eigen unieke geur waar je van leert houden. Want boeken en geuren horen bij elkaar, dat heeft CafeScribe goed gezien. Niet voor niets kennen we in Nederland zegswijzen als "met je neus in de boeken zitten" en "in boeken neuzen". Kennelijk is de geurbeleving karakteristiek voor het omgaan met boeken.Wie dat niet wil en geurloze boeken zoekt kan zich wenden tot deze noodgreep, maar ik vraag me af of je dan wel echt van boeken houdt. Zoals Dominique het beschrijft, zo is het:
"Het gebeurt dat ik daarbij word betrapt. In echte boekenwinkels kijkt men er niet van op. Dan glimlacht zo’n verkoopster eens en wendt zij discreet de blik af, om mij in alle peis en vree van de geur van het boek te laten genieten. Vermoedelijk is zij zelf een boekengeurenjunkie."
Zoals voor zoveel zaken, hebben de Britten ook hier weer een organisatie van gelijkgestemden voor opgericht. Wend je tot de British Book-sniffing Enthusiast's Homepage voor tips en trucs over het ruiken aan boeken.
In het Nederlands heten dit soort mensen boekensnuivers.
Boekensneuper, boekensnuiver: het ligt allemaal dicht bij elkaar. Van boeken geniet je met alle zintuigen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten