Weer eens iets anders: de nieuwe roman van Richard Osinga wordt in stukjes op weblogs geplaatst. Ik heb stukje 12 gekregen (van de 300). Op 1 juni ligt het boek in de winkel, dus de komende 3 dagen is dit nog een exclusieve preview.
Dit is fragment nummer 12 van het boek "Wembley" van Richard Osinga.
Tv met Aleida
Aleida is een mooie vrouw. Ze is groot en wit als een ibis en haar vlees is zacht. Hoewel we getrouwd zijn, gedraagt ze zich bij mij als een meisje van twaalf. Ik raak haar niet aan, zij raakt mij niet aan.
Ik lach vriendelijk, maar zij kijkt weg, naar de televisie. We kijken samen naar het tv-programma, een quiz, je kunt bellen naar de televisie en vragen beantwoorden. Onderin het beeld staan bedragen. 250 euro, 1000 euro. Dat zijn de prijzen. Mooie prijzen.
De presentatrice is wulps. Ze lijkt op die vrouwen in de hoofdstad die hun huid laten bleken in dure salons. In Europa worden alle negers vanzelf wit. Kijk naar de voetballers, kijk naar Reiziger. Is dat nog een neger?
Ze lacht veel, ze lonkt naar de kijkers alsof ze ze kan zien, alsof die iets tegen haar zouden kunnen zeggen: 'Ik wil je, kom bij me.' Maar ze kan niets horen en niemand zegt iets.
Soms pakt Aleida de telefoon en toetst ze een nummer in. Ze luistert geduldig aan de hoorn, ze drukt op toetsen, wacht, luistert, drukt weer. Ze zegt niets en hangt uiteindelijk weer op. Ze zucht en kijkt naar mij. Ik glimlach. Ik weet niet of ze wel eens een prijs wint, maar ze belt steeds weer.
3 opmerkingen:
Eerst dacht ik wat een leuke aktie. Nadat ik het stuk gelezen had en het maar zozo had gevonden.
En ik ga inderdaad niet populair doen. Ik ga geen stuk tekst op mijn site zetten wat, als ik het zelf naar Querido zou sturen, zou worden afgewezen op populair taalgebruik en een chaotische oninteressante verhaallijn.
Wie het hier niet mee eens is mag een promotieactie op touw zetten voor de roman over de moord op van gogh, gevaarlijk en slecht geschreven maar vooral ook voor de kosten van de beveiliging van uitgeverij en boekhandel waarschijnlijk...
Stiekem vooruitbladeren, net als in een echt boek? Dat kan! Hiero (daaro in mijn leesmap) is deel 59. Maar daarna wel weer terug naar waar je gebleven was he ;-)!
Interessant, literatuuraire, dat je - zomaar ergens in het (begin van het) boek - laat weten: tot hier en niet verder. Ik had gehoopt dat meer lezers dat zouden doen. Dat het, kortom, niet alleen een marketingactie zou zijn.
Een reactie posten