Het is dat mijn dochter mij eraan herinnerde dat het bijna tijd was voor mijn beurt op de meet & greet met bloggers en vloggers in de Dordtse bibliotheek anders was dit stukje niet geschreven. Ik was namelijk afgeleid en verdwaald in een van de honderden kramen ergens in het centrum van deze prachtige stad. Ik had net een hilarische dialoog gehoord tussen twee boekverkopers en een klant. De klant stond te bladeren in een dik boek van Johannes van Dam en ongevraagd nam de boekverkoper het woord:
Verkoper 1: Nieuw is het 50 euro.
Klant: Wat?
Verkoper 1: Nieuw is het 50 euro
Klant: Oh...
(Stilte)
Verkoper 2: En nu dan?
Verkoper 1: Wat?
Verkoper 2: Nieuw is het 50 euro. En nu dan?
(Klant bladert ondertussen rustig door)
Verkoper 1: 25 euro
Klant: Dat is mij te duur. Ik geef er 20 voor
Verkoper 1: Akkoord
Even later staat er in dezelfde kraam een klant met drie Kuifjes in zijn hand (hardcovers).
Verkoper 2: Vindt u ze mooi?
Klant (man, midden 50, kalend): Mjah (je ziet hem denken: niet te gretig kijken...)
Verkoper 2: U heeft er verstand van zo te zien. Wat vindt u ze waard?
Klant: Tsja, dat weet ik niet (je ziet hem denken: ik moet oppassen dat ik niet verkeerd gok)
Verkoper 2: Stel u bent mijn compagnon en u mag deze boeken prijzen. Wat adviseert u mij om in het boek te zetten?
Klant: Ehmm...
Verkoper 2: Ik heb echt advies van u nodig. Wat zou dit waard zijn?
Klant: Mmmm...
Verkoper 2: Oké, ik ga u een plezier doen. De prijs voor deze drie is... wat zal ik er van maken... omdat u er verstand van hebt... de prijs van deze drie wordt... even denken... ik maak het af op... 21 euro!
Klant: Ik hou meer van Suske en Wiskes..
En zo ging het de hele dag op de boekenmarkt. Ik vroeg mij af hoe verkopers deze boekenmarkt waarderen, ten opzichte van bijvoorbeeld Deventer. Verschillende verkopers gaven aan dat Dordrecht hun favoriete boekenmarkt was. Het is ruim opgezet, het is er lekker rustig in tegenstelling tot Deventer en dus kunnen mensen goed zoeken. Een boekverkoper (en een klant die zich in het gesprek mengde beaamde dat) gaf aan dat het in Deventer na tien uur ‘s morgens zo druk is, dat je eigenlijk nergens meer kan zoeken omdat mensen drie rijen dik voor de kramen staan. “Vooral langs de IJssel is het niet te doen”. Ik suggereerde nog dat het wel meer omzet oplevert maar toch won Dordrecht het nog. Ook omdat er in Dordrecht kennelijk een verbod is op kramen vol met uitverkoop. Het schijnt dat de organisatie daar ook op handhaaft. Desondanks zag ik nog wel een aantal kramen met vrijwel alleen boeken voor 2,50, of alles halve prijs. Maar ik zag zeker ook veel kwaliteitsboeken en meer dan ik gedacht had.
Er waren natuurlijk ook handelaren onder de bezoekers op de markt. Ik zag bij een kraam, waar ik iets voor 5 euro afrekende (en waarbij de pinautomaat weigerde, zodat mijn aankoop zeker 10 minuten duurde...) iemand met drie tassen vol zware in leer gebonden boeken weglopen. Dat bleek een Duitse handelaar die in Dordrecht inkopen kwam doen. De verkoper zei dat zijn prijzen laag waren, maar dat hij liever veel omzet had dan zijn prijzen te verhogen (“Ik krijg zoveel boeken aangeboden meneer, ik raak ze anders niet kwijt). Een dialoog aan een andere kraam:
Klant (om circa half elf ‘s morgens): Er zit niet veel goed spul tussen hè?
Verkoper: ...
Klant: Ja, ik ben namelijk een handelaar dus ik ben altijd op zoek naar goede spullen
Verkoper: De echt handelaren waren hier vanmorgen om 7 uur om de goede spullen te kopen..
Ondertussen zit ik aan mijn tafeltje in de bibliotheek deze blog te schrijven en er lopen mensen in en uit de bibliotheek. Mij aanspreken is er nog niet bij, hoewel de organisator moedige pogingen doet mensen te interesseren voor mijn aanwezigheid. De enige vragen die ik heb gekregen zijn waar de koffie-automaat staat (weet ik niet) en of er ook afgeschreven boeken worden verkocht in de bibliotheek (vast wel, maar niet hier). Zojuist tuurde een man met een mooie lange paardenstaart (in vlecht) naar de poster waarop ik met mijn mede bloggers/vloggers aangekondigd sta maar hij liet het bij “hm” alvorens verder te lopen: geen behoefte aan een meet, laat staan een greet, met sneuper kennelijk. Ik voerde wel een mooi gesprek met de blogger/recensent die na mij kwam:
Alek Dabrowki. Hij gaat aan de slag met de kandidaten voor de
debutantenprijs van wie de winnaar later vandaag bekend wordt gemaakt. We wisselden boekentips en interessegebieden uit en bewonderden elkaars aankopen. Ook gaven we feedback aan de organisator hoe dit mooie idee voor een volgende keer nog veel succesvoller georganiseerd kan worden. Want het is een geweldig initiatief om op de boekenmarkt bloggers en vloggers uit te nodigen wat mij betreft, en het kan voor de bezoekers echt toegevoegde waarde hebben. Maar deze keer liet de belangstelling nog iets te wensen over.
De grote vraag is natuurlijk wat ik zoal heb geoogst op deze boekenmarkt. Tot mijn grote vreugde vond ik verschillende boeken over boeken. In één ervan vond ik een directe verwijzing naar de Dordste boekenmarkt. Ik kocht namelijk
Drie ABC’s voor boekenvrienden van Frank van Pamelen en Ed Schilders, uitgegeven door de Stichting Dr. PlJ. Cools.
Ik schreef al eerder over een hele collectie uitgaven van deze Stichting die ik kreeg, maar deze uitgave zat er toen niet tussen. Het boekje werd in 2010 uitgegeven ter gelegenheid van de Tilburgse boekenmarkt. Van Ed Schilders zijn verschillende columns opgenomen die eerder verschenen in de Volkskrant. Bij de letter P gaat het over Precies en het gaat over de rekkelijken en de preciezen onder de bezoekers van de boekenmarkt. De column begint en eindigt zo:
Eerst dacht ik nog dat het te maken had met de biologische klok, maar het bleek principiëler te liggen: een scheiding der geesten. Zeven heren gaan de boekenmarkt in Dordrecht bezoeken en proberen afspraken te maken over wie met wei meerijdt, waar men elkaar treft en vooral op welk tijdstip zij vertrekken zullen. Dan blijken er twee soorten bezoekers te zijn. De preciezen zijn de matineuze marktgangers. Zij zijn ervan overtuigd dat zij reeds ter plekke dienen te zijn als de handelaren hun kramen inrichten. Desnoods trekken zij zelf de bananendozen open. (...) Zelf behoor ik tot de rekkelijken. De zeer rekkelijken, mag ik wel zeggen. Het lijkt mij uitgesloten dat zich in mijn boekenkasten één exemplaar bevindt dat vóór elf uur ‘s morgens is aangeschaft. (...) Maar het belangrijkste is dat ik nooit de indruk heb gehad dat er een oorzakelijk verband bestaat tussen de inhoud van mijn portemonnee en het tijdstip waarop ik ben opgestaan; mijn portemonnee is na elke boekenmarkt altijd leeg.
Zoals altijd virtuoos geschreven door
Ed Schilders. Ik kon nog wat meer aankopen doen, mede door de vrijgevigheid van mijn zus ter gelegenheid van mijn verjaardag (Marjonne bedankt!) en zo vond ik onder meer de uitgave van Seneca “Tegen bibliofilie”, die als nieuwjaarsuitgave verscheen bij
Burgersdijk en Niermans. Een miniboekje met een korte tekst van de Romeinse auteur die waarschuwt tegen teveel boeken. Ik hoop natuurlijk ooit het hele setje nieuwjaarsuitgaven van B&N te bezitten, maar dit is in elk geval een goede start. Andere boeken over boeken die ik kocht waren onder meer de uitgave
Festina Lente over de drukker/uitgever Aldus Manutius, uitgegeven door de Walburg Pers in 1986. Ik vond nog een paar nieuwjaarsuitgaven van uitgeverijen, waaronder eentje van Petrarca (
Brief aan het nageslacht) die ik kocht omdat ik meer Petrarca in mijn bibliotheek wil hebben. Deze grondlegger van het humanisme en eerste verlichte denker uit de 14e eeuw staat in feite aan het begin van de samenleving zoals wij die kennen.
In de vele bakken met ‘ongeregeld’ die in diverse kramen staan met allerlei uitgaven voor een euro vond ik nog
De kunst van het liegen, een uitgave van de “Britschen Voorlichtingsdienst en Landsdrukkerij” uit 1944 waarin uitspraken van Hitler en Goebbels naast de feiten zijn gelegd. Kennelijk een poging uit de oorlogsjaren om “fake news” te ontzenuwen en de sympathisanten van de nazi’s te laten zien dat beide heren - en het hele systeem daaronder - leugenachtig zijn en de waarheid verdraaien. Het is een mooi drukwerkje, in kleur, en het is apart om te beseffen dat in toen dit boekje in 1944 gemaakt en verspreid werd het einde van de oorlog nog niet in zicht was. Het pamflet was voorzien van een lange ondertitel,
namelijk: ‘Een korte handleiding voor beginners en meer gevorderden in de ingewikkelde
kunst van het liegen uit den meest op den voorgrond tredende voorbeelden van de hand
der wereldheerschers.’
Aan de hand van voorbeelden werd het publiek duidelijk gemaakt dat Hitler en Goebbels
logen zoals ze ademden, namelijk altijd. Hitler besefte overigens, zo valt te lezen in Mein
Kampf, dat leugens lang bij mensen blijven hangen: ‘De meest schaamteloze leugen laat
altijd een spoor achter, zelfs indien zij is weerlegd, een feit, dat aan alle
beroepsleugenaars in deze wereld bekend is en ook aan allen, die met elkaar
samenzweren in de kunst van het liegen’.
Al met al een leuke en productieve dag in Dordrecht!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten