68 - Vakantieblog 1: Weimar + Ilmenau = Goethe

Weimar is inderdaad een uitzinnig mooie stad. Mij overkwam wat ik ook had in Praag: bij elke hoek die je omgaat word je overweldigd door de prachtigste gebouwen. En niet alleen de gebouwen zelf zijn schitterend, maar wie goed kijkt wordt verrast door de vele mooie details op de gevels. En dan de binnenkant: beroemde bibliotheken, musea, concertzalen, werkruimtes, kerken... En alles ademt Goethe: Goethe is Weimar en Weimar is Goethe. Veel is naar Goethe vernoemd, overal staan afbeeldingen en standbeelden van hem en talloze citaten zijn op de muren geschreven.

Gelukkig is er in Weimar ook nog wat aandacht voor anderen: Schiller natuurlijk, de reformator Herder, de schilder Cranach, Liszt, Bach om er maar een paar te noemen.
Maar de Goethe-gekte overheerst en dat geldt voor heel Thüringen: elk dorp heeft in deze streek zijn Goethestraße natuurlijk, alsmede talloze pleinen, gebouwen, winkels en restaurants die naar hem vernoemd zijn of waarop trots vermeld staat dat hij er woonde, sliep, at, boodschappen deed of naar gekeken heeft.

Wij zaten in Ilmenau en ook daar is Goethe niet van de lucht. Vol trots vertelt de informatiefolder dat Goethe er wel 28 keer verbleef en aan zijn vriend Herder schreef hoe mooi het er was.
In Ilmenau is bijvoorbeeld ook het Goethehäuschen (je komt er uiteraard via de Goethe Wanderweg) - waar hij zijn Wandrers Nachtlied in 1780 op de muur schreef. Toen heette het nog niet Goethehäuschen natuurlijk, maar was het een eenvoudige Jagdhütte.

De oorspronkelijke hut is afgebrand in 1870 maar in 1874 mét handgeschreven gedicht op de muur netjes nagemaakt. Sindsdien heeft elke toerist die een viltstift kan vasthouden ook zijn naam achtergelaten in, op, onder of naast het huisje. Het ziet er dan ook niet meer uit. Maar het Wandrers Nachtlied vind je nog overal in Ilmenau en wijde omgeving:
"Über allen Gipfeln ist ruh,
in allen Wipfeln spürest du
kaum einen Hauch;
die Vögelein schweigen im Walde.
Warte nur, balde ruhest Du auch."



Maar aan de toeristen is gelukkig gedacht. Voor de liefhebber is het gedicht in 35 talen vertaald, waaronder Armenisch, Thais, Dioula (Burkina Faso), Fins:
"Toinen yölaulu.

Vuorten yllä rauha on sees;
ei liiku lauha henkäys ees,
ei riemukkaat soi laulelot latvojen alta.
Kohta jo, malta,
myös levon saat."

en Turks:
"Gezginin Gece Şarkısı

Bütün yücelerde sessizlik.
Yok bir soluk bile ağaç doruklarında,
Susuyor ormanda öten kuşlar;
Çok geçmez, bekle
o sessizlik saracak seni de."

Goethe doorbreekt alle grenzen!